به نظر شما بیشترین چیزیکه می‌تونه به پیشبرد ایده‌هاتون کمک کنه چیه؟
فهرست مطالب
چرایی پارک حاشیه ای : از نظر سایمون سینک «چرایی شروع کار»مهم‌ترین قسمت ایده ست. یعنی اگه علت شروع کار رو به‌خوبی درک نکنید حتی اگه بهترین پاسخ‌ها هم سر راهتون سبز بشن، باز هم گمراه میشین.
پس بیاین اول با چرایی طرح مدیریت هوشمند پارک حاشیه‌ای آشنا بشیم.
چرا؟
پارک کردن کنار خیابون، مخصوصا خیابونای مرکز شهر و اطراف مراکز خدماتی، دردسرهای خاص و پیچیده‌ای داره.
براساس نتایج به دست اومده از نظرسنجی‌ها، حدود 74٪ از شهروندهای کلانشهرها، معتقدن بیشتر از 20 دقیقه از وقتشون برای پیدا کردن جای پارک هدر میره و 65٪ اونها، این جستجو رو پر از تنش عصبی میدونن.
علاوه براین وسایل نقلیه‌ی پارک شده، باعث کاهش عرض خیابون و افزایش ترافیک میشه که آثار مخرب این مورد هم خودش مبحث مفصل دیگه ایه.
همین آثار منفی اجتماعی و روانی، چرایی شروع ایده ما بود و بعد از اون ما باید مشخص میکردیم چطور میخوایم پاسخ مناسبی به این « چرا »بدیم؟
چگونه؟
متخصصین ترافیک قبلا به این سوال جواب دادن. به اعتقاد اونا راه حل این معضل احداث خیابون و بزرگراه و پارکینگ‌های بیشتر نیست، چرا که این موقع‌ها با افزایش عرضه، تقاضا هم بالا میره. راه حل در اصلاح رفتارهای ترافیکیه. یعنی ما باید بتونیم کاری کنیم که تقاضای سفرهای درون شهری پایین بیاد و این تغییر رفتار ممکن نیست مگر با دریافت عوارض.
ما هرچه بتونیم حاشیه‌‌ی خیابونا روآزادتر کنیم طبیعتا تردد ماشین‌ها هم راحتر و روونتر میشه. علاوه بر اون افراد بیشتری میتونن از یه فضای پارک استفاده کنن و عدالت در توزیع جای پارک هم اجرا میشه. برای همین تصمیم مدیران شهری این شد که در معابر خیابون‌هایی که پر ترافیک هستن، توقف بعد از نیم ساعت مشمول هزینه باشه. هزینه‌ای که با افزایش ساعت پارک، تصاعدی رشد کنه و شهروندی که مدت طولانی‌تری توقف کرده مجبور باشه هزینه بیشتری پرداخت کنه.
این هزینه باید ۲۰ درصد بیشتر از هزینه‌ی پارکینگ‌های عمومی باشه تا شهروندها رو سوق بدیم به سمت استفاده از ظرفیت پارکینگ‌های عمومی.
چه چیزی؟
سوال بعدی که برای ما مطرح میشد این بود که ما با «چه چیزی» باید این طرح رو جلو ببریم؟ اول بررسی کردیم ببینیم کشورهای دیگه در این حوزه چیکار کردن و نقاط قوت و ضعفشون چی بوده؟
به این نتیجه رسیدیم که پاسخ‌هایی مثل پارکومتر و کارت پارک، پاسخ‌های ناکارآمدی هستن و اگه دوتا مشکل حل کنن چهارتا مشکل جدید بوجود میارن.
به نظر من اگه قرار باشه، صدها سال بعد یکی مثل یووال نوح هراری «تاریخ مختصر بشر» رو بنویسه، شاید درباره زمان ما اینطوری صحبت کنه: در آن برهه از تاریخ، اپلیکیشن‌ها، هوشمندانه‌ترین راه‌حل آدم‌ها بودند.
پاسخ ما هم به سوال «چه چیزی؟» طراحی اپلیکیشن بود. اپلیکیشنی که شهروندها با استفاده از اون بتونن جایگاه‌های خالی و پر در معابر حاشیه‌ای رو تشخیص بدن و دیگه نیازی نباشه خیابون به خیابون دنبال جای پارک بگردن. از طریق همین اپلیکیشن پارک حاشیه ای بتونن ورود و خروجشون به پارک رو ثبت کنن و عوارض و هزینه پارک رو هم از همین طریق پرداخت کنن.
شاید براتون سوال بشه که این اپلیکیشن داده‌های مورد نیازش رو از کجا میاره؟
برای این سوال دو پاسخ وجود داره که ما از هردو راه استفاده میکنیم. اول استفاده از نیروی انسانی هست، که ما برای هر ۲۰ جایگاه یک پارکبان در نظر گرفتیم تا علاوه بر کنترل امنیت خودروهای پارک شده، داده‌های مورد نیاز رو هم تهیه کنیم. دومین راه برای اجرای بی‌نقص و بدون خطاهای انسانی، استفاده از هوش مصنوعیه.
یعنی استفاده از دوربین‌هایی که با پردازش تصویر بتونن اطلاعات پلاک‌های پارک شده رو جمع‌آوری کنن.
